Στα πλαίσια των μεταπτυχιακών μου σπουδών και για τις ανάγκες του μαθήματος «Management for Educational Change», κληθήκαμε οι φοιτητές/φοιτήτριες να παραδώσουμε εργασίες (assignments) σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Η συνθήκη αυτή είναι συνηθισμένη στα πλαίσια οποιασδήποτε σπουδής. Κι όμως! Στη περίπτωση του μαθήματος αυτού η προσέγγιση της παράδοσης εργασίας, της βαθμολογίας και της αξιολόγησης, ώστε κάποιος/κάποια να περάσει επιτυχώς το μάθημα, δεν προσομοίαζαν σε τίποτα από όσα γνώριζα ως τότε.

Η διαδικασία εδώ ήταν δια - δραστική, δημιουργική, συνεργατική και….εξ αποστάσεως! Ο/Η φοιτητής/τρια δημιουργούσαν το δικό τους λογαριασμό στον ηλεκτρονικό χώρο (blog) του μαθήματος στο wordpress. Ανάμεσα στις αρμοδιότητες μας ήταν οι ατομικές αναρτήσεις (π.χ. καλούμασταν να κάνουμε ένα post σχετικά με ένα audiobook που είχαμε επιλέξει να ακούσουμε – προσωπικά είχα επιλέξει το Creative Schools του Sir Ken Robinson) αλλά και η δουλειά σε ομάδες και συνεπώς οι ομαδικές αναρτήσεις.

Είτε στην περίπτωση της ατομικής ανάρτησης, είτε της ομαδικής, δεν υπήρξε κάποιου είδους βαθμολόγηση από τον καθηγητή αλλά η αξιολόγηση γινόταν από φοιτητή σε φοιτητή μέσω του peer feedback. Συγκεκριμένα, κάθε ένας από εμάς καλούνταν να αξιολογήσει τους συμφοιτητές του αφήνοντας σχόλια (comments) κάτω από τα ατομικά και ομαδικά posts.

Μελετώντας τις 7 αρχές συνειδητοποίησα ότι η μάθηση στην οποία μυήθηκα τότε ήταν η Νέα Μάθηση. Η πανταχού παρούσα μάθηση, αφού είτε για τις ατομικές, είτε για τις ομαδικές εργασίες μπορούσε ο καθένας να δουλέψει από τον προσωπικό του υπολογιστή, τη στιγμή που επιθυμούσε. Με διαρκή αξιολόγηση μέσω του peer feedback. Mε πολυτροπικότητα καθώς για τα post χρησιμοποιούσαμε εικόνα και videos. Με ενεργό παραγωγή γνώσης, καθώς σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αντί για αποστήθιση, μελετούσαμε, ερευνούσαμε, συζητούσαμε ώστε να «χτίσουμε» κάτι δικό μας.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν ότι αυτή η εμπειρία Νέας Μάθησης δεν ήταν κάτι νέο μόνο για εμάς τους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Ο ίδιος ο καθηγητής εκείνη την ακαδημαϊκή χρoνιά έκανε την μετάβαση από τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας του textbook και των εξετάσεων, στην παιδαγωγική προσέγγιση της καθοδήγησης αλλά όχι της παρέμβασης.

Σε προσωπικό επίπεδο, αυτή ήταν ακόμα μια εμπειρία που μου έδειξε ότι η σπουδή και η μάθηση, δεν απαιτεί τη μέθοδο που μέχρι τότε γνώριζα, της αποστήθισης και στείρας βαθμολόγησης.